درخت راش در جنگلهای شمال ایران موجود می‌باشد، و  در نواحی مختلف به نام های راش، قزل گز، الوش یا آلاش، چلر، مرس و قزل آغاج شناخته می شود. نام علمی آن Fagus orientalis  می باشد. از آنجاییکه لاشه برگ های مغذی برای جنگل فراهم میکند، به آن مادر جنگل نیز می گویند. در گیلان و مازندران در ارتفاعات بالای 2000 متر دیده می شود. علاوه بر ایران در نواحی شرق آسیا، اروپا و آمریکای شمالی نیز رشد می کند.  این درخت دارای ریشه‌های سطحی است و برای جنگلهایی با خاک  کم ژرفا و آهکی مناسب می‌باشد. ارتفاع آن  به ۳۵ متر و قطرش به  150 سانتی متر می‌رسد.  عمر آن ۲۰۰ تا ۲۵۰ سال می‌باشد. رنگ چوب بیرونی راش، سفید و چوب درونی زرد روشن تا قهوه ای مایل به سرخ می باشد. از نظر ویژگی های دیگر، دارای الياف موازي و يكنواخت، ریز بافت،  نسبتاً سخت و سنگين است. وقتي كه متناوباً درمحيط هاي خشك و تر قرارميگيرد داراي توانايي زياد درنگهداري ميخ ميگردد. نسبت به خمش وضربه مقاوم است و لاك خوب مي پذيرد.

جالب است بدانید رنگ کردن این چوب مشکل است و بهتر است  اگر تمایل به استفاده از رنگ طبیعی خود چوب دارید، به سراغ آن بروید. 

چوب راش در صنایع مبلمان، روکش سازی، درب های چوبی، منبت و معرق کاری و ... کاربرد دارد. سلولز آن در تولید برخی پارچه های ابریشمی لطیف به کار میرود. زغال و هیزم آن نیز مرغوب می باشد.